Het moet anders

In mijn vorige leven, mijn juffenbestaan
had ik rond deze tijd al het nodige gedaan
Dan had ik in de kring gezeten
Wat uitgelegd over passen en meten
In zinnen het onderwerp laten zoeken
De kinderen stil, heel stil laten lezen in boeken
Pauze gehouden, gepraat en wat getekend
Mijn dag was gevuld, ik had wat betekend
Maar wat had ik vandaag de dag zoal gedaan?
Nou ja, ik ben gestopt met doorgaan
Ik heb de handdoek in de ring gegooid
Veel en veel te lang heb ik maar wat aangeklooid
Onnoemelijk, onmetelijk, verlammend moe
Ik geef me over, het is klaar, ik geef toe
Dit slopende gevecht ga ik nooit en te nimmer winnen
Samen met mijn dierbare lijf, gehavende brein
en kloppend hart ga ik een ander leven beginnen
Nu lig ik op de bank en word gestreeld
door zachte, aarzelende zonnestralen
En het enige wat ik hoef te doen is rustig ademhalen
Ik hoor mijn hart dat onverstoorbaar klopt
als een djembee onder mijn huid
Ik-leef, ik-leef, ik-leef, drumt het uit
Ik voel er komt een eind aan dit wanhopig treuren
Het komt goed er gaat iets gebeuren
onbenoembaar, niet te zien, niet te horen of te raken
Maar voordat ik me weer bij elkaar kan rapen
Mag ik slapen eindeloos slapen, dagenlang
Staat mijn leven in sukkelgang
Verschans ik me als een dier in zijn hol
Maak ik mijn tijd met lanterfanten vol
En bedenk net voordat ik weer indommel in de zonneschijn
Ik ga mezelf weer toestaan om gelukkig te zijn

Ariena, november 2012