Drijfhoutkunst

In een drijfhoutwerk zit niet alleen de maaktijd. Er gaan uren jutten en struinen aan vooraf.  Daarna is het schuiven, passen en meten. En tot slot wordt het vakkundig in elkaar gezet. Hieronder vind je een kleine greep uit de kunst die de afgelopen jaren is gemaakt.

Het kantwerk dat in de recente serie ‘bloemen’ is gebruikt, is geklost door Dini Ruwaard (moeder van Mark). 

De kunstwerken worden gebruikt voor de opmaak van de ansichtkaarten maar ook als illustraties in ‘Burgeluk’ en het prentenboek ‘En jij? Jij mag er ook bij.’ En bij de nieuwste bundel ‘Hout Woord’ is er meer ruimte vrijgemaakt voor de drijfhoutkunst. Omdat Hout en Woord wondermooi samengaan. 

Ariena heeft hieronder nog iets geschreven over het hoe, wat, waar en waarom rondom de liefde voor jutten.

Van 2001 tot en met 2004 heb ik samen met mijn gezin op Curaçao gewoond. Mark en ik werkten er beiden in het onderwijs. Het eiland staat bekend om haar idyllische stranden en de wonderlijke onderwaterwereld. Nou is de natuur alle lof waard maar de kunst en de cultuur hebben mij ook aangenaam verrast. Zo heb ik in de periode dat wij hier woonden verschillende drijfhouttentoonstellingen bezocht. De eerste keer dat ik een kunstwerk van drijfhout zag, werd ik geraakt. Dit was het. Ik raakte geïnspireerd en begon samen met Mark en de kinderen te jutten. We struinden uren langs de kust op zoek naar schatten. Op de porch (veranda) werd al het moois uitgestald en ontstonden de eerste werken van drijfhout. Alle creaties kregen een plek in ons huis. En als vanzelf ontstond er een soort van jutterswoning in de tropen waarin we ons erg thuis voelden.

Na een periode van 3 jaar namen we afscheid van het eiland. Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen het gevonden hout achter te laten. Dus verhuisden er een paar kratjes drijfhout in de container mee naar Nederland. Daar belandden het in de schuur en eigenlijk werd het drijfhout door de drukte van een gezin en werk vergeten. Maar nadat ik was overvallen door een hersenontsteking (zie boek Imperfect verklaard) en ik mijn baan in het onderwijs op moest geven, kwamen de kratjes uit de schuur. En opnieuw kon ik mezelf verliezen in het creëren.

Zo eens in de paar jaar vliegen Mark en ik met of zonder kinderen de grote oceaan over naar ons geliefde eiland. Waar we met veel plezier onze koffers vol jutten met nieuwe vondsten om er thuis mee aan het werk te gaan. Mark helpt altijd mee bij ingewikkelde verbindingen en het maken van lijsten. Zijn vakkennis is onmisbaar.

Het is extra fijn om te weten dat mijn liefde voor drijfhout wordt gedeeld. Ik vind het zo mooi en bijzonder dat iets waar ik met hart en ziel aan werk een ander inspireert, raakt, ontroert en laat glimlachen. Ik hoop dat deze foto’s ook iets oproepen bij jou. Veel kijkplezier!