Mijn kijk op kunst
Van 2001 tot en met 2004 heb ik samen met mijn gezin op Curaçao gewoond. Daar heb ik verschillende drijfhouttentoonstellingen bezocht. De eerste keer dat ik een kunstwerk van drijfhout zag, werd ik geraakt. Dit was het. Ik raakte geïnspireerd en begon met strandjutten. Eindeloos veel houtjes verzamelen om er daarna mijn eigen kunstwerken van te maken. Het stond dan ook als een paal boven water dat bij onze verhuizing terug naar Nederland het juthout mee moest. Het hout ligt als een berg op zolder. Ik pak het vast, leg het neer, schuif, boor en zaag. Rommelen met al het gevonden juthout geeft rust in mijn hoofd. Zomaar een uurtje met houtjes schuiven is heerlijk. Het doet me goed.
Naast het juthout verzamelen wij al jaren lang kunst van ontwerper Moeder Natuur. Onze collectie bijzondere vondsten; stenen, schelpen, skeletten van een kreeft of hagedis vallen bij mij, net als al het werk van onze kinderen, ook onder de noemer kunst.
Maar eigenlijk klinkt kunst als een veel te groot woord voor wat wij in ons huis hebben staan en hangen. Immers zonder de verhalen erachter zijn de kunstwerken van ons slechts wat stukjes drijfhout op een plank en olieverfkrabbels op doek. Maar juist de verhalen die erachter zitten, maken het tot iets unieks. Zo zijn de kindertekeningen die mijn dochter Lot 14 jaar terug heeft gemaakt mij erg dierbaar. Ze hangen dan ook nog steeds in onze huiskamer aan de muur.
Van links naar rechts: Stijn, Lotte, Ariena met in haar buik Daan en Mark Picasso heeft eens gezegd: “Het heeft me een heel leven gekost om te kunnen tekenen als een kind.” Ook hier geldt dat ik hou van het imperfecte, de knipoog. De kronkelige armen, dikke neuzen en haren uit nek en oor. Het net niet kloppen. Dat ontroert mij. Ik ben er stellig van overtuigd dat hoe je woont belangrijk is voor je welzijn. Dus blijf ik ons huis met eigen spullen vullen. Waarom een Boeddha beeldje van de Blokker op de schouw zetten terwijl mijn zoon een prachtig varken heeft gekleid. Juist deze persoonlijke spullen geven mij herinneringen, vertellen mij dat er iets bijzonders of iets leuks in mijn leven is geweest. En daar word ik blij van. Verder geniet ik enorm van echte ontwerpers. Ik heb geen kunstzinnige achtergrond maar kan vol bewondering kijken naar het werk van Kiki van Eyk, Marcel Wanders, Piet Hein Eek of Maarten Baas. En soms heel soms ga ik mezelf te buiten. Koop ik iets. Ze maken ons huis compleet. Ze zullen niet zomaar uit ons huis verdwijnen. Ik denk zelfs dat ze mijn leven lang in ons huis zullen staan. Altijd een plekje krijgen. Omdat het spullen zijn waar ik van hou en plezier aan beleef.