Famia koko palu

…alles wat ik vind, maak en waar ik van hout

Ons verblijf op Curaçao is van grote invloed geweest op de inrichting van ons huis. Eindeloos veel schatten zijn daar gevonden. We bleven op dit eiland maar jutten, rondstruinen en grasduinen. De hele familie verzamelde juthout. Thuis werden er kunstwerken maar ook tafels, kasten en stoelen van al dat drijfhout gemaakt. Natuurlijk moesten al onze vindsels mee terug naar ons koude kikkerlandje. Voor de schelpen, het koraal en de fossielen hebben we netjes toestemming gevraagd. Na verschillende balies en stempels mocht alles mee. Een ware volksverhuizing! Ik zie de verhuizers nog met volle verbazing vragen: “Moet dit ook mee?” wijzend naar een krat met drijfhout. “Ja”, zei ik zonder blikken of blozen. De krat werd daarna leeggekieperd in een verhuisdoos. En door een lichtelijk verbaasd kijkende verhuizer dichtgetapet. Of: “Euh mevrouw, die kokosnoten en de palmboom?” Een korte knik van mijn kant was voldoende. De verhuizer deed, wel met opgetrokken wenkbrauwen, wederom wat er gevraagd werd.

Nog steeds struin ik overal langs kusten. Eindeloos veel houtjes verzamelen om er daarna mijn eigen kunstwerken van te maken. Het gevonden hout ligt als een berg op zolder. Ik pak het vast, leg het neer, schuif, boor en zaag. Het rommelen met al dat drijfhout geeft rust in mijn hoofd. Zomaar een half uurtje met houtjes schuiven is heerlijk. Het doet me goed.

Mei 2013

Mijn creatieve zus, met een eigen atelier, belt. Ze heeft een kraam gehuurd op een Fair bij mij in de buurt. “Kom ook”, roept ze enthousiast door de telefoon, “dan kun jij wat drijfhoutwerk op de kraam zetten. Ik heb nog wel wat ruimte over. Misschien verkoop je wat.” Mijn fantasie slaat gelijk op hol. Ik voel dat ik ontdekt ga worden. De woonbladen zullen mijn kunst oppikken. Piet Hein Eek zal mijn werk bewonderen. Ik ga mijn hout verkopen. Een leven vol jutten en met houtjes schuiven dat moet ik wel aankunnen. Daartoe ben ik wel in staat. Ik kijk gauw op internet om uit te zoeken wat voor een prijzen ik op het werk moet plakken. Ik vind niets vergelijkbaars. Dus bedenk ik zelf maar wat. Er schiet me tussendoor ook nog een naam te binnen voor het in mijn hoofd net opgestarte bedrijfje ‘Zoet en Zout’. Al het zelfgemaakte drijfhoutwerk wordt van de kast en de muur gehaald en in de auto gelegd. Bovenop leg ik voorzichtig een klapstoel om straks lekker te kunnen zitten. Onderweg in de auto gaat mijn hart naast Mark vrolijk tekeer. Ik heb er alle vertrouwen in. Mensen om mij heen reageren immers regelmatig op mijn drijfhoutkunst. Misschien hadden de termen waarin dat gebeurde: ‘bijzonder’, ‘origineel’, ‘echt iets voor jullie’, ‘apart hoor’, mij al moeten waarschuwen. Maar goed. We hebben een leuke middag op de Landgoedfair, daar niet van. Lekker in het zonnetje, leuke mensen, fijne gesprekken en complimenten maar gelukkig betaalt zuslief de kraamhuur want mijn hele omzet is aan het eind van de middag welgeteld 12 euro. Niet verdiend met iets creatiefs. Maar met een roze kitscherige lamp die eens in de kamer van Lot hing. En die ik, net voor vertrek, achter het schot op zolder had gepakt en in de auto had gepropt. Met het idee dat het misschien verkoopbaar was. Terug in de auto zegt Mark: “Weet je Arien, we zijn wel uniek. Niemand heeft het werk van ‘Zoet en Zout’ aan de muur hangen. En ach dat is dan wel weer een relativerende en troostrijke gedachte.

En dan nu een klein jaar later krijg ik een verzoek om mijn werk te laten zien. Niet verkopen (want tsja, een mens wil nu eenmaal niet alles in huis) maar exposeren. Een stukje verwondering en bewondering oproepen. Of ik dat wil. Ooit heb ik iets gelezen, uitgeknipt en op de wc gehangen en deze tekst gonst nu in mijn hoofd. Betaald krijgen voor iets wat je leuk vindt, kan minder creatief maken. Het is dus helemaal niet erg als je creatieve hobby gewoon een hobby blijft (Bron: Psychological science). Mooi nieuws. En toch. Stel dat je hele leven een soort van creatieve hobby dreigt te worden. Wat dan?

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *