Salu ku bolo nos ke…
Cumpleaños feliz.
Cumpleaños feliz
Cumpleaños, cumpleaños
Cumpleaños feliz
Salu ku bolo nos ke
Salu ku bolo nos ke
Salu ku bolo, salu ku bolo
Salu ku bolo nos ke
Si no tin nos ta bai -riba kabai-
Si no tin,
si no tin,
Si no tin nos ta bai -riba kabai-
Si tin nos ta keda -riba tera-
Si tin nos ta keda -riba tera-
Si tin, si tin,
Si tin, nos ta keda riba tera.
Datu i blenchi
Cactussen en kolibries kom je op Curaçao op vele plekken tegen. En deze cactus kan ik als plant net aan in huis.
Prikichi
De zee heeft het hoofd compleet met oog en neusgat op de kust afgeleverd. Mijn fantasie deed de rest.
Galiña di Awa
Vogels op 1 been. Elegant maar om te maken niet stabiel. Daarom een mooi stuk drijfhout als sokkel.
Kader di eru
Drijfhout in metalen lijst. Stukjes keramiek zijn van Itsajook.
Tres huntu
Als er werk af is, ga ik -mijn drijfhout komt immers uit Curacao- in het Nederlands-Papiaments woordenboek op zoek naar een naam. Bij deze drieluik duurde het een tijdje. Ik heb veel geschoven, veranderd en gedaan. Maar nu voelt het klaar. Tres huntu (drie samen) vond ik wel toepasselijk en mooi klinken. Tussen het hout uit de zee zitten tegeltjes van keramiek gemaakt door Itsajook. Inmiddels heb ik twee drieluiken gemaakt en beide zijn 8 november tijdens mijn expositie in Gorinchem te zien.
Komersiante
De armen van mijn poppen spoelen meestal kant en klaar aan op de Antilliaanse kust. Maar deze zakenman wilde ik een mobieltje vast laten houden. Dus voor deze keer heb ik met hulp van Mark de armen in verstek gezaagd.
Basora
In veel huizen op de Antillen wordt wat af gemopt. Bij het zien van een stuk gerafeld touw was het idee geboren. Op zoek naar een arm viel mijn oog op iets wat lijkt op een emmer. En zo was de combinatie compleet.
Área
Voor dit werk heb ik in hokjes gedacht. Tussen het hout uit de zee zitten stukjes hout omwikkeld met lood. Ik vind de combinatie lood en drijfhout zo mooi.
Soñado
Een lezer – iets dat ik zelf heel graag doe – mocht in mijn poppengroep niet ontbreken. Ze leest op haar iPad. Ik kan het echte boek nog niet loslaten maar met de tijd zal ik ook vast hier meer op gaan lezen. Het wennen aan het digitale (net als FB, twitter ed) kost bij mij nu eenmaal tijd. Maar als het dan eenmaal zover is…
Bòrchi
De lijst is omwikkeld met lood. Tussen het drijfhout zitten stukken staal. Mooi in alle eenvoud.
Piská
Zo uit de zee. Na het losse hout te hebben verwijderd kwam er ineens een vis uit het stuk hout te voorschijn.
Dama ku kòpi
Het hout voor mijn poppen bewerk ik niet. Armen, voeten, lijf spoelen zo aan. Sommige poppen krijgen iets extra. Zo wist ik bij het oprapen van een stuk drijfhout langs de kust van Curacao dat het een tas moest worden. Deze vrouw heeft hem nu om. Haar nek is een stuk koraal. Je mag koraal niet zo maar meenemen. De nodige loketten en stempels in Willemstad hebben er voor gezorgd dat ik thuis een voorraadje nekken heb. En natuurlijk is de vrouw met tas op mijn expositie (zondag 8 nov. in Gorinchem) te bewonderen.
Flora blanku dos
Ik heb al eerder op vierkantjes van wit drijfhout een bloem geborduurd. Vond het leuk om te doen en de combinatie teer borduurdraad en robuust hout uit de zee erg mooi. Dus nog een bloem (dos betekent twee) en wie weet wordt het een hele serie.
Duru tera
Drieluik van hout uit de zee gecombineerd met stukjes beton en keramiek van Jook. (www.itsajook.com).
Werk in wording
Dit werk ligt al even in de huiskamer. Het is een combinatie van hout uit de zee, cement en keramiek. (keramiek is gemaakt door Jook: www.itsajook.com) Pas als het helemaal goed voelt lijm en schroef ik het vast.
Flor di kabai
Poëzie van Alledag
Paardebloempluis vind ik prachtig. Met behulp van satéprikkers staan ze op mijn drijfhoutvaas mooi te zijn.
Kuero
Ondergrond is van ruw leer. De lijst en wat hout in het werk zijn bewerkt met lood. Het drijfhout heb ik bij elkaar gejut op de stranden van Curaçao.
Flora blanku
Uit wit aangespoeld hout vierkantjes gezaagd zodat ze samen een groot rechthoek vormen. Daarna heel veel gaatjes geboord en een bloem geborduurd. Hout uit de zee en borduurgaren gaan mooi samen. Vind ik. En ik heb de smaak te pakken. Onder het draaien van mijn favoriete lp heb ik al heel wat bloemen getekend. Ik ga er twee uitkiezen om op drijfhout vast te leggen.
Flako
Twee voeten die zomaar aanspoelen. Waar je niets maar dan ook niets aan hoeft te doen. Ook het kleine tikje groen op het lijf. Nou dat. Dat maakt hout uit de zee zo bijzonder.
oraño
Ik hou van oranje. Niet te veel. Niet te fel. De kleur oranje die je op dit drijfhoutwerk ziet vind ik mooi. Heel mooi. Met deze houtjes was het eindeloos passen, meten en schuiven. En dan ineens is het goed. Klaar.
Angel
Misschien wat eenvoudig deze engel maar ik vond haar goed zo. Haar nek is een stukje koraal van het strand Daaibooi (Curacao). Met een doos aangespoelde stukjes zijn we in Willemstad langs verschillende overheidsloketten geweest. Nadat we in het bezit waren van diverse stempels en certificaten mocht deze doos in de zeecontainer mee naar Nederland. De engel is dus helemaal legaal….Het is maar dat je het weet.
Pintura
Picasso heeft ooit gezegd: “Het heeft me een heel leven gekost om te kunnen tekenen als een kind”. Misschien dat ik daarom nog het allerliefst Kinderkunst aan de muur heb. Toen Stijn 5 jaar was (alweer 11 jaar terug) heeft hij even in het ziekenhuis gelegen. Zijn zus, toen 6, heeft van de Antilliaanse verpleegster een tekening gemaakt. Ik heb deze tekening met olieverf op doek gezet. Daarna van oranje drijfhout (ben altijd erg blij als ik oranje hout uit de zee vind want dat gebeurt namelijk niet zo vaak) een lijst gemaakt.
Mi no sa….
Een pop met een houten randje. Ze haalt haar schouders op en haar armen zijn ongelijk. Onderaan haar jurk heb ik een stukje golvend hout gelijmd. Geen idee wat dat is en hoe het ooit in de zee terecht is gekomen. Maar dat vind ik dan ook gelijk het mooie van het hout uit de zee.
Tribel
Een drieluik van hout uit de zee met stukjes afvalstaal van een staalbewerkingsbedrijf.
Djuku
De djuku zaden (ogen) zijn aangespoeld op het strand van de Sint Jorisbaai (Curaçao). Het verhaal gaat dat deze bruin zwarte zaden geluk brengen als je ze vindt. Ze worden dan ook wel aan een ketting gehangen om ze zo als sieraad te dragen. Maar je kunt ze natuurlijk ook als ogen gebruiken.
Spòns Bonèchi
Bijna alle vezel van deze kokosnoot zijn door de zee verwijderd. Maar er bleef gelukkig nog net genoeg zitten voor een sik. En hoe mooi. Op het strand spoelde een zeespons aan die precies paste op zijn kop.
Kuadrat
Er spoelen veel verschillende houtsoorten aan op de kust van Curaçao. Door van een aantal soorten vierkantjes te zagen en te combineren krijg je een beetje een beeld van de diversiteit.
Mijn kijk op kunst
Van 2001 tot en met 2004 heb ik samen met mijn gezin op Curaçao gewoond. Daar heb ik verschillende drijfhouttentoonstellingen bezocht. De eerste keer dat ik een kunstwerk van drijfhout zag, werd ik geraakt. Dit was het. Ik raakte geïnspireerd en begon met strandjutten. Eindeloos veel houtjes verzamelen om er daarna mijn eigen kunstwerken van te maken. Het stond dan ook als een paal boven water dat bij onze verhuizing terug naar Nederland het juthout mee moest. Het hout ligt als een berg op zolder. Ik pak het vast, leg het neer, schuif, boor en zaag. Rommelen met al het gevonden juthout geeft rust in mijn hoofd. Zomaar een uurtje met houtjes schuiven is heerlijk. Het doet me goed.
Naast het juthout verzamelen wij al jaren lang kunst van ontwerper Moeder Natuur. Onze collectie bijzondere vondsten; stenen, schelpen, skeletten van een kreeft of hagedis vallen bij mij, net als al het werk van onze kinderen, ook onder de noemer kunst.
Maar eigenlijk klinkt kunst als een veel te groot woord voor wat wij in ons huis hebben staan en hangen. Immers zonder de verhalen erachter zijn de kunstwerken van ons slechts wat stukjes drijfhout op een plank en olieverfkrabbels op doek. Maar juist de verhalen die erachter zitten, maken het tot iets unieks. Zo zijn de kindertekeningen die mijn dochter Lot 14 jaar terug heeft gemaakt mij erg dierbaar. Ze hangen dan ook nog steeds in onze huiskamer aan de muur.
Van links naar rechts: Stijn, Lotte, Ariena met in haar buik Daan en Mark
Picasso heeft eens gezegd: “Het heeft me een heel leven gekost om te kunnen tekenen als een kind.” Ook hier geldt dat ik hou van het imperfecte, de knipoog. De kronkelige armen, dikke neuzen en haren uit nek en oor. Het net niet kloppen. Dat ontroert mij.
Ik ben er stellig van overtuigd dat hoe je woont belangrijk is voor je welzijn. Dus blijf ik ons huis met eigen spullen vullen. Waarom een Boeddha beeldje van de Blokker op de schouw zetten terwijl mijn zoon een prachtig varken heeft gekleid. Juist deze persoonlijke spullen geven mij herinneringen, vertellen mij dat er iets bijzonders of iets leuks in mijn leven is geweest. En daar word ik blij van.
Verder geniet ik enorm van echte ontwerpers. Ik heb geen kunstzinnige achtergrond maar kan vol bewondering kijken naar het werk van Kiki van Eyk, Marcel Wanders, Piet Hein Eek of Maarten Baas. En soms heel soms ga ik mezelf te buiten. Koop ik iets. Ze maken ons huis compleet. Ze zullen niet zomaar uit ons huis verdwijnen. Ik denk zelfs dat ze mijn leven lang in ons huis zullen staan. Altijd een plekje krijgen. Omdat het spullen zijn waar ik van hou en plezier aan beleef.