Schone schijn of het schone zijn?

Ooit was het voor mij zo vanzelfsprekend. Informatie aanhoren en opnemen. En toen ging het niet meer vanzelf. Ik schrok ervan. Iedere keer weer.

Februari 2011. Thuis had ik het dringende advies gekregen op zoek te gaan naar een nieuw mobieltje. Die van mij dateerde, volgens mijn gezin, uit de prehistorie. En ach, appen en foto’s maken dat leek mij stiekem ook wel wat. Dus trok ik mijn jas aan, deed wat lipstick op en toog naar de KPN-winkel. Een vriendelijke man in een goedzittend zwart pak wekte al meteen de indruk dat hij er wat vanaf wist. Dat was ook zo. Woorden waar ik het bestaan niet eens van wist, laat staan de betekenis, vlogen om mijn oren. Ondertussen liet hij mij van alles zien. Lichte paniek overviel me. Ik kon mijn hersens horen knerpen en sissen op het randje van oververhitting. Het was niet te volgen. Ik kon er geen chocola van maken. Tranen van wanhoop prikten achter mijn ogen. Maar ja, hier kon ik niet gaan huilen. Hier wilde ik niet huilen. Bovendien wilde ik al helemaal niet zeggen dat ik er niets van begreep. Ik was voordat ik het wist een actrice. Speelde mijn rol Oscarwaardig. Liet al zijn goedbedoelde informatie boven mijn hoofd langs zoemen. Ik knikte driftig, lachte vrolijk, humde af en toe en keek ondertussen naar de KPN-meneer tegenover me en kon op zijn gezicht aflezen dat ik het juiste effect bereikte. Namelijk dat ik begreep wat hij zei. Ik speelde een vrouw die de wereld aankon om maar vooral niet dom over te komen. En sloot af met de woorden: “Dank u wel voor alle informatie. Ik denk er nog even over na, zet alles op een rijtje. En dan kom ik morgen terug.” Eenmaal buiten liep ik te snuiven door de straten. Ik was ongenadig tierend kwaad om mezelf. Volkomen van slag. Thuis liet ik me met jas en al op de bank zakken. Nog steeds gierde er woede en wanhoop door mijn lijf. Dat je dit niet snapt, sprak ik mijn zoemende hoofd briesend toe. Idioot. Ineens sprak ik mezelf, voordat de wanhoop me zou overvallen, hardop en kordaat toe: “Nu is het klaar” en ik stond op. Zo erg was het toch ook allemaal weer niet. Tsja, ik vond toch van wel. Ik had gedacht en verwacht dat het mobieltje kopen heel anders zou verlopen. Zo van: “Dag. Ik heb een mobieltje nodig, niet al te ingewikkeld.  Heeft u er zo één voor mij?” Maar toch. Eenmaal in de winkel, ging het anders. De KPN-meneer onderbrak mij al nadat ik enkele woorden had gesproken. Bij “Ik heb een nieuwe mobiel nodig”, riep hij enthousiast: “Er is een nieuwe iPhone uit.” En voordat ik het wist, was het hek van de dam. Kreeg ik een stortvloed aan informatie over me heen. Knikte ik “ja” op dingen die ik helemaal niet wilde en al helemaal niet begreep. Het heeft lang geduurd voordat ik het hardop kon zeggen: “Ik heb een milde vorm van niet aangeboren hersenletsel. Dagelijkse praatjes dat is geen enkel probleem (daar ben ik best goed in) maar nieuwe informatie opnemen gaat bij mij moeizaam en langzaam.”  Dat heeft natuurlijk alles te maken met de werkelijkheid toe laten in je leven, angst en kwetsbaar durven te zijn. Sinds kort werk ik bij de Limonadebrigade in Gorinchem. Daar staat een kassa. Nieuw apparaat, nieuwe handelingen: problemen verzekerd. Nu mag ik daar gewoon zijn wie ik ben. Dus al gaat het 100 x mis (en dat gebeurt)  dan kan ik zonder schaamte iemand roepen. Die mij dan ook nog geruststellend toefluistert: “Heb ik ook hoor. Zo vaak.” En dat doet goed. Vorige week zat ik even met 2 collega’s te praten. Dat juist hoe ouder ik word, hoe minder ik (zeker) weet. Ik kreeg als antwoord dat ik daardoor juist een wijzer mens ben. En wie weet is dat wel waar, ben ik nu wijzer dan ooit. Beschik ik over een intelligentie die zich door geen enkel systeem laat meten. Ik vind het in ieder geval een mooie gedachte. Dus probeer ik mijn eigenwijze hart te volgen en niet meer bang te zijn voor gezichtsverlies. Te gaan voor het schone zijn.

ps.: De iPhone kreeg ik cadeau. Ik ben er erg blij mee. Wat ik wil kan ik inmiddels. En de rest laat ik, tot het nodig lijkt, links liggen…

4 antwoorden
  1. Fred verbeek
    Fred verbeek zegt:

    Je bent een wijs mens en kan schrijven als geen ander. En als je App omdraait staat er Ppa. Dus laat Pa maar lekker de technische dingen doen.
    Je hebt de groeten van mij (Fred)

    Beantwoorden
  2. Mieke
    Mieke zegt:

    Wat een mooi stukje en wat ben je gegroeid dat je er nu zo tegenaan kan kijken. Complimenten. En zeker een vorm van wijsheid die ik niet bezit, ook al ben ik ouder en waarschijnlijk ooit ga beziiten.

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een antwoord achter aan Mieke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *