Mijn hemel te rijk

In klas een tot en met zes
startte mijn dag met een bijbelles
Kreeg ik keer op keer te horen
dat het mijn taak was dit zware, uitputtende leven braaf en geduldig te doorstaan
Want dan zou na mijn dood, Godzijdank, de hemel voor mij opengaan
De hemel; de plek waarnaar ik moest verlangen, de plek van eeuwige vrede en rust
Maar kon ik daar dansen, lachen, lezen, praten, eten en werd er gekust?
De hemel? Ik kon er niet veel mee
Van hoe het daar zou zijn, had ik werkelijk geen idee
Nu 40 jaar later weet ik het wel
Het zijn vier muren, een voordeur en een bel
Voor mij geen eeuwige rust en engelengezang
Maar knusse knoedels schoenen in de gang
Eten, gelach, sterke verhalen
Matrasjes die in huis ronddwalen
Onderuitgezakt filmpjes kijken
Eindeloos door haren strijken
Discussies die ik steeds vaker verlies
IJs dat verdwijnt uit de diepvries
Een arm om me heen, een zoen op mijn wang
Gewekt worden door vals gezang
Hoofden gebogen over boeken
Steeds de vraag of ik mee wil helpen zoeken
Lange lijven verstopt in bed onder een deken
doen immer en altijd mijn moederhart breken
Ik ben nu al die hemel te rijk
als ik alleen al naar jullie kijk
Ooit gaan jullie verder zonder mij
Dan zal men zeggen: “Ach ja, alles gaat voorbij…”
Maar geloof ze niet, geloof ze niet
Zeg dat jullie moeder het anders ziet
Voor eeuwig en altijd zijn jullie mijn dochter en zonen
Daar kan zelfs de dood niet tussen komen
Mijn liefde voor jullie blijft oneindig bestaan
Twijfel daar alsjeblieft nooit en te nimmer aan.
En duizend maal dank dat jullie drie mij de hemel hebben laten zien
Ik heb werkelijk geen idee waar ik dat aan verdien
Ik die maar wat aanrommel en dingen kan waar geen mens wat aan heeft
Hoop dat jullie later zullen zeggen: wat hebben we een hoop moois, dwaas en liefs met haar beleefd

Ariena