cropped-cropped-ariena-profiel-vierk-e1388454599933.jpgEr zijn van die momenten dat je leven ingrijpend verandert. Je profielschets er ineens anders uitziet. Zo ging dat ook bij mij. Zoek de verschillen.

Profielschets (okt. 2007): Ariena Ruwaard-Hooijer

41 jaar, getrouwd, moeder van 3 kinderen, fijn thuis, gezond, al 20 jaar werkzaam in het onderwijs, uithuizig, leven in de brouwerij, maakster en verkoopster van unieke spullen, niet te stuiten, vol plannen en dromen.

Profielschets (jan. 2014): Ariena Ruwaard-Hooijer

47 jaar, getrouwd, moeder van 3 pubers, fijn thuis, blijvend restverschijnselen van hersenletsel na een doorgemaakte virale encefalitis, afgekeurd als juf, thuisblijver, rust, toch nog iets willen maken met handen en hoofd, afgeremd, zoekend hoe het nu verder moet met al die plannen en dromen.

Zes jaar terug werd ik overvallen door een virale encefalitis (hersenontsteking) en nu weet ik dat ik het omgaan hiermee heel anders aan had moeten pakken. Dat weet ik best; achteraf. Mijn reactie op de encefalitis was een dwaze. Ik dacht mijn hersencellen aan te kunnen sporen om mij mijn leven van voor de encefalitis terug te geven. Dus gaf ik ze opdracht om stug tegen de stroom in te blijven zwemmen, alle seintjes van mijn lijf te negeren en ik dacht dat alles dan wel weer goed zou komen. Een kansloze missie. Een tijd van oogkleppen voor en kortzichtigheid. En pas nadat ik mezelf volledig had uitgeput, ik op medische gronden (restverschijnselen van hersenletsel) als juf werd afgekeurd, besefte ik dat er geen weg terug was.

Ik moest het doen met wie ik was.

Dus harkte ik het verstand wat ik nog bezat bij elkaar om uit te zoeken hoe het verder moest. Omdat ik er iets van wilde maken. Voor mijn welzijn moest het thuis gebeuren. Natuurlijk mocht ik mijn zinnen verzetten. Iets doen. Hoe dan ook. Maar wel thuis. Daar schuif ik eindeloos met drijfhoutjes heen en weer. En begin met schrijven om te ontdekken hoe het nu verder moet. Het is een jaar waarin ik me grotendeels afsluit van de wereld. Me terugtrek in de beschutting van mijn eigen huis. Het alleen zijn opzoek. Het nadenken, mezelf vragen stellen, de rust, het lezen en schrijven, doen wat kan, het proberen en zoeken, heeft de blik op mijn leven veranderd.

Een aantal hoofdstukken van mijn verhaal, mijn zoektocht, heb ik geplaatst op dit blog.

Ik besef hoeveel geluk ik heb gehad. Het had allemaal heel anders af kunnen lopen. De ziekte heeft echter, ook al zie en merk je op het eerste gezicht niets aan mij, wel degelijk sporen achter gelaten. Zo ben ik vermoeid na het binnenkomen van veel prikkels, bezit ik een warrig brein dat moeilijk nieuwe informatie opneemt en kan ik niet meerdere dingen tegelijk doen. Maar het is wel een milde vorm van niet aangeboren hersenletsel.

Door het schrijven ontdek ik dat mijn kink in de kabel ook verhalen met humor, een knipoog oplevert. Want er is altijd wel wat met mij en het leven van alledag. En in mijn geval werkt humor. Het geeft lucht, het haalt de druk eraf. Of zoals Bert Wagendorp in de Volkskrant schrijft:

“Niet perfectie maar imperfectie is de rode draad in ons bestaan. En gelukkig maar, want het leidt vaak tot hilarische taferelen en niets is saaier dan volmaaktheid.”

Dus wil ik mijn blog vullen met foto’s, gedichten en verhalen over het imperfecte leven. Omdat niet perfect ook goed is! Het is slechts bedoeld voor wat herkenning, woorden om over na te denken, inspiratie, een traan, een lach of een knipoog.

Ariena

lees verder

0 antwoorden
  1. Karin Lotman
    Karin Lotman zegt:

    Dag Ariena, inspirerend, pakkend, met een glimlach, niet wegrelativerend en super geschreven! We hebben je blog hier thuis in een adem gelezen. Wat leuk dat je zo’n talent hebt ontdekt. Trots zijn op jezelf!

    Beantwoorden
  2. Fred Verbeek
    Fred Verbeek zegt:

    Probeer met schrijven ons te vermaken, en vaak zal het ons raken. Probeer je stemming met ons te delen, met waarschijnlijk een glimlach van velen. Succes met het schrijven om in onze gedachten te blijven.

    Beantwoorden
  3. Jan Hofman
    Jan Hofman zegt:

    Hoi Ariena, Wat een indrukwekkend verhaal, jouw levensverhaal. Ik ga je zeker volgen. Niet-perfect zijn is mens zijn, is mens worden. Kwetsbaar zijn. Zij die dat durven te zijn, benaderen de wijsheid. Jan Hofman

    Beantwoorden
  4. bewustzin
    bewustzin zegt:

    Wat een bijzonder blog, Ariena. En wat bijzonder, dat je aan de ene kant genoodzaakt werd om (de beperkingen van) jezelf te leren kennen en daar aan de andere kant zo een creatieve invulling aan weet te geven. Het lijkt een gegeven: ‘de mens’ leert doorgaans toch het meest van tegenspoed. Het getuigt van kracht om je zwaktes te kennen…

    Beantwoorden
  5. Cobi Nieuwstad
    Cobi Nieuwstad zegt:

    Als iemand die weet wat ziekte teweeg kan brengen, verheug ik me er extra op je binnenkort te ontmoeten ‘op de koffie’ bij Ina Schuitemaker in Ars Longa.
    Hartelijke groet en tot gauw,
    Cobi Nieuwstad

    Beantwoorden
  6. Sonja Lingen
    Sonja Lingen zegt:

    Zielsverwant is wat overdreven, maar voelde wel zo’n “ahh nog 1” gevoel. In de zin van drastische ommezwaai in je leven. Mijn laatste 4 jaren staan in het teken van verandering, met ook nog een hersenbloeding en operatie onderweg meemaken. Ik heb er echt niets aan overgehouden en binnenkort kan ik weer terug naar mijn oude baan. Maar toch, “Ik weet hoe het voelt” zullen we maar zeggen. Ook ik deel mijn zoektocht en mijn verhaal.
    Succes xxx

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een antwoord achter aan Jan Hofman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *