We huren even wat fietsen

Mark en ik hebben onze fietsen mee. Voor de 5 jongere onder ons moesten er fietsen komen. Een foldertje bij de Touristinformation vertelde ons dat er op korte afstand bij de Intersport fietsen gehuurd konden worden. Het leek een ‘appeltje-eitje’. De fietsenverhuur bleek een afdeling in de Intersport te zijn: een ons allen bekende sportwinkel. Vol goede moed stapten wij naar binnen. De winkel was groot. Enorm. En de afleiding (voor kinderen die van sport houden is het een heus walhalla) ook. Maar we kwamen toch best snel bij de afdeling fietsen. Ons Frans reikt niet ver dus probeerde de meneer van de fietsenverhuur ons in het Engels te woord te staan. Het was al vrij snel duidelijk dat zijn Engels hetzelfde niveau had als ons Frans. Het zorgde naast verwarring en hilariteit ook voor ongeduld. Zo was Mark nog verwikkeld in een gesprek over dagen en prijzen en bleek het vijftal in ene verdwenen.

Toen het dan eindelijk tijd was om fietsen te passen en te meten, mocht ik de 5 uit de winkel plukken. Één kind stond in een trainingspak voor de spiegel van een pashokje. Zodra hij mij in het vizier kreeg riep hij: “Mooi hé, mam! Alleen kijk”, en hij trok onderaan de broek, “hier zit het te strak daar passen mijn scheenbeschermers nooit onder.” Nummer 2 was dan ook op zoek naar een grotere maat broek. Nummer 3 zat voor een groot tv scherm – hij houdt van geen enkele winkel – de Tour te kijken. Nummer 4 en 5 struinden in een rek met kleding met daarboven in dikgedrukte letters ‘sale’. Mijn oudste zoon haalde een shirt uit het rek en hield hem omhoog. “Deze?”, vroeg hij. “Nee, geen roze”, antwoordde mijn dochter beslist. Ik riep op mijn strengste moedertoon door de winkel “Jongens. Nu. Fietsen passen!”

En eerlijk is eerlijk ze stonden wonderbaarlijk snel weer paraat. De fietsenmeneer had inmiddels wat fietsen klaarstaan. Hij keek naar de 5 op een rij en zei: “I got the bikes for us.” Ik kon er niets aan doen. Wilde hem niet uitlachen. Mijn engelse uitspraak is immers ook rampzalig. Maar het gebeurde. Vanzelf. Lot lachte mee en de rest gniffelde wat. Mark echter bleef serieus. En inspecteerde de fietsen. Ik zag aan zijn gezicht dat het helemaal niks ging worden. Hier gingen we geen fietsen huren. Er volgde een voor mij niet te volgen conversatie tussen Mark en de fietsenmeneer. De vijf verdwenen – zonder op een fiets gezeten te hebben – weer. En ik zei “Mark, ik zit buiten op het bankje.” Een zin die manlief vaker te horen krijgt. Hij is gewend aan mijn bankzitterij. Onderweg naar buiten zag ik dat nummer 1 weer broeken aan het passen was, terwijl nummer 2 advies gaf. Nummer 3 vertelde mij dat Cavendish de touretappe gewonnen had. Maar het kon ook zijn dat hij naar de herhaling had zitten kijken. En dat Cavendish dus de winnaar van gister was. Nummer 4 dwaalde nog in het sales rek en de laatste kwam ik tegen bij de kassa. “Van mijn eigen geld, mam”, zei hij glunderend. Hij heeft sinds een aantal weken een vakantiebaan en zijn eerste salaris is binnen. Hij voelt zich de koning te rijk.

Ik liep naar buiten en ging in de schaduw op het bankje zitten. Bestand 04-08-16 18 54 47In Curaçao hebben ze het wel over ‘de man onder een palmboom’. Ik ben een Europese variant ‘de vrouw op de bank’. In het begin vond ik het lastig dat zodra mijn brein oververhit raakt het voor mij beter is om de rust op te zoeken. Maar inmiddels hoort het bij mij. Is het voor mij en mijn gezin een gegeven. En ben ik zelfs de bankjestijd gaan waarderen. Het zijn de momenten waar ik wat observeer en mijn gedachten laat gaan (alhoewel niet denken en bankjes ook zeer goed samen gaan). En vandaag zat ik mij op het bankje te verbazen over het feit hoe het toch altijd weer mogelijk is dat ogenschijnlijk eenvoudige gezinszaken – zoals fietsen huren – in ene ware missies blijken te zijn.

4 antwoorden
    • Ruwaard
      Ruwaard zegt:

      Fijn dat het herkenbaar is! En ja zo gaat dat. Wel erg gezellig kan me haast nog niet voorstellen hoe het is als Mark en ik weer met ons tweeën een zomervakantie gaan vieren…

      Beantwoorden
  1. Annet
    Annet zegt:

    Hey Ariena en Mark,
    Wat leuk dat ik dit tegenkom op facebook.
    Wat zal het zijn 30/35 jaar geleden dat we “vriendjes” waren op de lagere school?, Natuurlijk wist ik dat jullie een stel zijn maar daar bleef het bij en hoe leuk is dan dit stukje te lezen over jullie gezin met 5 kids !! Als het mogelijk is ga ik ruwaard.net volgen?
    Lieve groet van Annet Ertman

    Beantwoorden
    • Ruwaard
      Ruwaard zegt:

      Nou, dat is zeker leuk Annet. En ja wat vliegt de tijd 35 jaar…Mark en ik zijn idd een stel maar we hebben geen 5 maar 3 kinderen. Ik snap de verwarring maar er gingen 2 vrienden mee. Leuk dat je ruwaard.net wilt volgen maar wij hebben (nog) geen aanmeldingssysteem. Wel kun je op Facebook de pagina Ariena Ruwaard liken. Op deze pagina meld ik als er iets nieuws op de site staat. Ben benieuwd hoe het met jou gaat.
      Groet (ook van Mark) Ariena

      Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een antwoord achter aan Ruwaard Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *