Lezen en bladeren

De eerste maanden verlies ik me ongegeneerd in boeken en tijdschriften. Het dreigt een heuse verslaving te worden: lezen. De ‘echte’ boeken vragen de nodige concentratie. En die is regelmatig gewoon op. Ik zorg dat ik als alternatief altijd wat woonbladen in huis heb. Daarin bladeren kost minder energie en geeft me net zoveel plezier.

Gezien de zichtbare groeiende stapels bladen in huis kan ik er niet om heen. Ik leid aan een heuse woontijdschriftenverslaving. Ik spendeer veel te veel geld aan bladen die over wonen gaan. En dat zijn er veel, kan ik je vertellen.

Ik betrap me er zelfs op dat ik zodra ik de wachtruimte van een dokter of fysio binnenstap, ik gelijk afren op de tafel met tijdschriften. De Story of Weekend voor de laatste roddels laat ik links liggen. Ik wil lezen over wonen of nou ja, eigenlijk gewoon plaatjes kijken over wonen. Zodra ik de Elle wonen, Eigen huis of de VT wonen weet te bemachtigen, laat ik me met een voldane zucht in een stoel zakken. Het plaatjes kijken zorgt ervoor dat de gedachtestroom in mijn hoofd even stopt. Lekker bladeren en verder niets. Helemaal niets.

Natuurlijk is het niet zo dat al het leesvoer heil brengt. Er zitten boeken tussen die ik wenkbrauwfronsend halverwege dichtklap. En daarna met een enorme tsjjj aan de kant leg om vervolgens gewoon de volgende van de stapel te pakken.

Lees ik een mooie zin of een passage die er voor mij toe doet, dan stop ik er briefjes tussen, vouw ezelsoren, kopieer of onderstreep.

Ik word zomaar blij van schrijvers die me raken, die me een kijkje in een ander leven laten nemen, aan het denken zetten of gewoon laten genieten. Boeken die me met een andere blik de wereld laten zien. Nieuwe kennis, andere inzichten. Niet alleen wetenschappelijke kennis verkregen door onderzoeken, maar ook de kennis van de ervaring; mensen die door het leven onderuit zijn gehaald en toch weer overeind staan, doen me goed.

Eyeopeners waardoor ik denk: verhip, zo kan het ook!

Maar ja, dat hoeft niet iedere dag. Soms zit mijn hoofd zo vol dat er nauwelijks iets bij kan. Het fijne van boeken is dat bij elke stand van mijn hoofd wel iets te zoeken valt. Is het een goede dag dan kan ik een wat ingewikkelder boek aan. Maar heb ik een hoofd vol blubber dan biedt Roald Dahl uitkomst. Zijn boeken brengen mij altijd weer in een goed humeur. Kinderboeken die zo goed de kern van een gevoel of ervaring weer kunnen geven. Zo mooi zonder toeters en bellen. Dus lees en herlees ik eindeloos.